بررسی عوامل آسیب شناسی بالینی موثر بر پیامد درمان کارسینوم تمایز یافته تیروئید

چکیده مقدمه: کارسینوم تیروئید شایع ترین سرطان دستگاه اندوکرین است. عوامل بالینی، آسیب شناسی و درمانی متعددی را در فرجام بیماران کارسینوم تمایز یافته تیروئید موثر دانسته اند. هدف: بررسی عوامل آسیب شناسی بالینی موثر در فرجام این بیماران و تأثیر احتمالی درمان های بکار رفته در تغییر سیر آن. مواد و روش ها: دراین مطالعه توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر، پرونده بیماران دچار کارسینوم تیروئید پذیرفته شده طی سال های 1375 تا 1385 در بخش های رادیوتراپی انکولوژی بیمارستان های قائم و امید مشهد، بررسی شد. موارد با گزارش پاتولوژی کارسینوم پاپیلری یا فولیکولر وارد مطالعه شدند و پرسشنامه ویژه شامل سن، جنس، زمان پذیرش، زیرگروه پاتولوژی، اندازه تومور و مرحله بالینی، درگیری غده های لنفاوی و وجود متاستاز، انجام درمان های تکمیلی، تاریخ آخرین پی گیری، زمان عود، زمان مرگ، وضعیت در آخرین مراجعه براساس حال عمومی ووضعیت عملکردی به دودسته خوب وبد، برای هر بیمار ثبت شد. نتایج: میانگین سنی بیماران14/50 سال و میانه سنی 52 سال بود. 66 بیمار (7/85%) کارسینوم پاپیلری و 11 بیمار (3/14%) کارسینوم فولیکولر داشتند. وضعیت نهایی 43 بیمار (8/55%) خوب و 34 بیمار (2/44%) بد ارزیابی شد. متوسط بقاء 1/44 ماه و میانه 36 ماه بود. مرحله تومور (t-stage) با وضعیت نهایی بیماران ارتباط معنی دار داشت)037/0 (p= در حالی که درگیری غدد لنفاوی (n-stage) چنین رابطه ای را نشان نداد(665/0 p=). وجود متاستاز در بدو مراجعه، ارتباط معنی داری با فرجام بیماران نشان داد به طوری که 41 بیمار از 69 (4/59%) بیماری که در ابتدا mo بودند، وضعیت نهایی مطلوب داشتند در مقابل تنها یک بیمار (%7/16) از 6 بیماری که از ابتدا متاستاز داشتند، وضعیت نهایی آنها مناسب بود(001/0p<). همچنین، فرجام بیماران با مرحله بالینی (stage) اولیه آنها ارتباط معنی دار نشان داد)075/0(p=. هیچ یک از درمان های کمکی شامل ید درمانی(36/0p=) هورمون درمانی(378/0 (p=، شیمی درمانی و پرتو درمانی در سیر نهایی بیماری تأثیری نداشتند. نتیجه گیری: عواملی که بر پیامد درمان بیماران دچار کارسینوم تمایز یافته تیروئید نقش داشتند شامل مرحله تومور، متاستاز در بدو مراجعه و مرحله بالینی تومور بود و ابتلای غدده های لنفاوی اثری برپیش آگهی بیماران نداشت